صبح اردستان

به گفته وی، در بیشتر مواقع زمان بازمانده از کار را اوقات فراغت می دانیم و این بدترین نوع نگاه به اوقات فراغت است.

وی دیگر بخش این مسئله را نداشتن حوزه های تخصصی برای برنامه ریزی اوقات فرغت در کشور برشمرد و اظهار کرد: جامعه شناسی فراغت هم در کشور ما نهادینه نشده است در نتیجه هر کسی با توجه به سلیقه ی خود برای اوقات فراغت برنامه ریزی می کند و کاری را انجام می دهد، اما اینکه چقدر برنامه با معیار ها و مولفه های زیست بوم فرهنگی همخوانی دارد و چقدر برنامه های تفریحی می تواند اهداف مربوط به آموزش غیر مستقیم لذت بخش در نهادینه کردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی تقویت کند اصلا در موردش فکر نمی کنیم.

دکتر عیدی با برشمردن اینکه در عین حال همین فعالیت هایی هم که وجود دارد غینمت می دانیم ادامه داد: این در حالی است که فرهنگ عامه در درون خودش ظرفیت فوق العاده ای برای گذران اوقات فراغت دارد، چه غالب  داستانها، هنر های آیینی و نظایر آن، در واقع هر مولفه ای که در فرهنگ فاخر وجود دارد در فرهنگ عامه و در بطن جامعه هم داریم.

استاد دانشگاه فرهنگ و هنر اصفهان افزود: بازی های موجود در فرهنگ عامه چون زیست بوم فرهنگی ایران، مشارکت را ضروری می داند بازی های مشارکتی و دسته جمعی بوده و اگر با برنامه ریز اوقات فراغت انطباق داشته باشد بر انواع بازی های انواع بازی های بومی و محلی می تواند کنش متقابل ارتباطی را در جامعه آموزش دهد.

این پژوهشگر دانشگاهی بیان کرد: برنامه ریز اوقات فراغت یا مدیران حوزه ی فرهنگ و هنر باید توان آن را داشته باشند که فرهنگ عامه را برای جامعه ی کنونی گویا کنند، چون هر مولفه در فرهنگ عامه براساس فضای معرفتی دین اسلام و زیست بوم فرهنگی شکل گرفته و نادیده گرفتن هر بخش از آن در واقع به فراموشی سپردن مولفه های ارزشی-فرهنگی و زیستی در آن جامعه است.

وی خاطر نشان کرد:  استفاده از فرصت ۹ ماهه ی سال تحصیلی زمان مناسبی به منظور کسب آمادگی و مهارت برای اوقات فراغت در تابستان سال آینده است که با مطالعاتی عمیق و برنامه ریزی کارشناسی شده برای ایجاد تغییر و کسب نتایج بهتر در میان کودکان و نوجوانان می توان به آن دست یافت.