صبح اردستان

به گزارش پایگاه خبری شهرستان اردستان “نگین کویر” به نقل از شبکه اطلاع رسانی دانا، غلامحسین مظلومی بازیکن سابق تیم ملی و استقلال امروز (چهارشنبه) به علت بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت.

غلامحسین مظلومی از تاج آبادان تا تاج تهران
قبل از سال ۱۳۴۷ غلامحسین مظلومی در تاج آبادان برای خودش پله و گارینشایی بود. آنقدر که خیلی زود به تیم ملی جوانان دعوت شد. در اولین حضور تیم ملی جوانان در تایلند که حوالی سال ۱۹۶۹ بود، غلامحسین تور دروازه‌ها را به هم می‌دوخت و آقای گل شد. آن هم با شش گل! دو سال بعد در رقابت‌های جوانان آسیا در فیلیپین، غلام با سبیل‌های کم‌پشتش با پنج گل عنوان آقای گل شد. غلام روی زمین و هوا حرف نداشت. تنها رقیب او پرویز قلیچ‌خانی بود که البته پستش فرق می‌کرد. قلیچ‌خانی‌ هافبک طراح بود و غلامحسین، نوک حمله! بازی در تاج تهران، او را بیمه کرده بود. در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران با زدن پنج گل لقب بهترین مهاجم آسیا در سال ۱۹۷۴ را به دست آورد و قهرمان شد و مدال طلا را به گردن آویخت.

در آن مسابقات مظلومی بهترین بازیکن هم شد. تیم ملی المپیک هم در المپیک مونترال کانادا مظلومی را در خود می‌دید. ایران در آن بازی‌ها کیسه گل شده بود اما یک گل به کوبا زد که آن هم کار غلامحسین مظلومی بود. گل‌های زیاد او برای تیم ملی، آن هم با توجه به بازی‌های کمی که تیم ملی در سال داشت همه نبوغ ساق‌های مرد سبیلو را نشان می‌دهد. ۳۷ گل در ۴۸ بازی کاری کرده بود که او سال‌های سال بهترین گلزن رده ملی باشد. همان روزها که نام او بر سر زبان‌ها افتاده بود، کیهان ورزشی و دنیای ورزش و نشریات جوان‌پسند دهه‌های ۴۰ و ۵۰ غلامحسین را تیتر یک و عکس یک می‌کردند. او هم برای خودش یک سرطلایی شده بود، چون به خاطر سر زدن‌هایش معروف شده بود. خبر بازی کردن او در فیلمی سینمایی به همراه «آرام» هنرپیشه زن معروف آن سال‌ها، مجله سیاه و سپید را به چاپ دوم و سوم کشاند. عکس او در برف شمال تهران، یک توپ میکاسا، سبیل‌های پرپشت، موی فر با پشت مو با ابروهای پیوست و پیراهن آبی تاج، کنار آرام، هنرپیشه معروف، یک جلد زرد پر فروش ساخته بود. جلدی که البته تیتر یک آن، ماجرای خواستگاری از یک خواننده مشهور هم بود.

سبیلوی آبادانی حسابی ستاره شده بود. تیتر این بود: «آقای گل ایران، با آرام بازی می‌کند.» محبوب قلب‌ها بود و نمی‌توانست در مجامع عمومی به راحتی حاضر شود. او گوی سبقت را از پرویز مظلومی هم ربوده بود. ستاره شده بود! ستاره‌ای در آسمان فوتبال ایران! با همان سبیل و پشت مو، دل‌ها را می‌برد. برای دلبری در مستطیل سبز، فقط گل زدن با سر و پا می‌تواند کافی باشد تا امضاها و عکس‌های یادگاری و تیتر یک‌ها روی سرش خراب شود، چه برسد به اینکه او با سر اکثر گل‌هایش را به ثمر می‌رساند.

غلامحسین مظلومی در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی و در ۱۹۷۸ آرژانتین برای تیم ملی بازی کرد. دو دوره با تیم ملی قهرمان جام ملت‌های آسیا شد و در فینال به یادماندنی جام ملت‌های سال ۱۳۴۹ و شکست اسراییل در امجدیه حضور داشت. جایی که قلیچ‌خانی گل دوم و پیروزی ایران را زد تا تهران آن شب تا صبح بزن و برقص باشد.

درخشش در تاج
غلامحسین مظلومی سال ۴۷ به تاج پیوست. سال آخر دبیرستان بود. عشق رنگ آبی، او را ۹ سال تاجی نگاه داشت. با تاج، به تاج افتخارات رسید. همان سال و در حالی که هنوز ۲۰ ساله نشده بود، اولین قهرمانی آسیا را با تاج کسب کرد و با پنج گل بهترین گلزن مسابقات شد. درخشش مظلومی در جام تخت جمشید همین الان هم نقل محافل است.
غلامحسین در سال ۵۴ با تاج به مشکل خورد. او پول زیادی می‌خواست و خسروانی زیربار نرفت. کیهان ورزشی و دنیای ورزش خبر از پرسپولیسی شدنش می‌دادند اما او با قهر به شهباز رفت. باشگاه قهرکننده‌ها! جایی که حجازی هم برایش بازی کرده بود. مظلومی در تاج و شهباز، مجموعا ۶۵ گل به ثمر رسانده بود. در دور اول با ۱۵ گل، در دور دوم با ۱۰ گل و در دور سوم با ۱۹ گل، بهترین گلزن جام تخت‌جمشید شد تا یک رکورد از خودش به جا بگذارد. غلامحسین بوی گل می‌داد.

مردی که همیشه بوی گل می‌دهد تیتر مطالبی بود که درباره‌اش نوشته می‌شد. تاج تهران که یک پای شرکت در مسابقات جام میلز هندوستان بود، با ۲۶ گل زده در سه دوره، آقای گل مسابقات میلز بود. مظلومی که به شهباز رفت دل خیلی از هواداران شکست، سال ۵۶ غلامحسین خان از شهباز به الوصل امارات رفت تا او هم لژیونر شود. می‌گویند پول خوبی گرفته است. چیزی حدود دو میلیون تومان آن زمان! با تاثیرگذاری و درخشش غلامحسین مظلومی، الوصل قهرمان جام حذفی امارات و مظلومی با زدن ۹ گل بهترین گلزن مسابقات شد.

مینیسک امانش را برید
در ۲۹ سالگی در بازی شهباز با ذوب‌آهن مینیسک زانوی مظلومی آسیب دید. با همه ریسکی که آن روزها در جراحی مینیسک وجود دشت اما او زانویش را جراحی کرد. آسیب‌دیدگی خیلی شدید بود و به او گفته شده بود که کار ۵۰-۵۰ است، مظلومی در تهران جراحی کرد و یک سال همه چیز خوب بود. حتی آن‌قدر خوب که مظلومی دوباره به تیم ملی دعوت شد اما در بازی تاج و نفت آبادان، دوباره آسیب دید و در ۳۰ سالگی همه چیز تمام شد. هیچ کس باور نمی‌کرد مظلومی که روی زمین و هوا بند نمی‌شد فوتبالش بسوزد. غلامحسین مظلومی تنگستانی، در تنگنای مینیسک سوخت تا همه در شوک فرو بروند اما غلامحسین گفت که می‌‌خواهد مربی بشود. به انگستان رفت و سال‌ها در لندن و لیورپول بود.

همه مدارک مربیگری را تا درجه A با نمره اول گرفت. مدرک درجه B یوفا را هم در فدراسیون فوتبال انگلستان با بهترین نمره روی دیوارش قاب کرد. سال ۶۷ به تهران برگشت و سرمربی بزرگسالان استقلال شد. شکست در یک داربی آن هم در ضربات پنالتی باعث برکناری‌اش شد اما یک سال بعد سرمربی تیم ملی امید شد. حضور در تیم ملی امید هم برای او خوش‌یمن نبود و موفقیتی برای تیم به دست نیامد.

غلامحسین در دو مقطع سال ۱۳۷۱ و ۱۳۷۳ سرمربی استقلال اهواز در لیگ آزادگان شد. پس از استقلال اهواز غلامحسین خان، سرمربی تیم فوتبال شهرداری کرمان، مقاومت تهران، کشتی‌سازی بندرعباس، پتروشیمی ماهشهر و موتوژن تبریز، استقلال نوین تهران و پیام تهران در لیگ دسته یک شد. او علاوه بر اینکه بارها مدیر فنی تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان ایران شده، یک بار سرمربی تیم ملی نوجوانان ایران شد که ناموفق بود.