به گزارش پایگاه خبری شهرستان اردستان “نگین کویر”، چند روز قبل از شهادت امام هادی علیه السلام خبر انتشار اثر جدید هتک هرمت کننده به ان امام بر علیه حضرت عباس منتشر شد خبری که بسیاری ازعاشقان اهل بیت را برآشفت. اما چرا و چطور فردی به خود جرائت می‌دهد در حالی که از شدت و حدت عشق مردم ایران به حضرت عباس می‌داند چنین حرکت زشت و ناپسندی از خود بروز دهد. پاسخ این مسئله جدا از ماهیت این فرد خودفروخته به شیطان و پناهنده شده به فرقه ضاله بهائیت و شیطان‌گرایان و سلطنت طلبهای ضد انقلاب به عملکرد خود ما نیز برمی‌گردد. توهین به مقدسات با این شدت و حدت از توهین به امام دهم شیعیان شروع شد. توهینی که متاسفانه جز محکوم کردن ان کاری از کسی صورت نگرفت. بله همایشها گرفتیم و سخنرانی‌ها سر دادیم. در میان خود نشستیم و توهین کنندگان را به نفرین و ناله بستیم که اینها سگان شیطان‌اند اما در عمل اقدام چندانی برای مقابله با این تحرکات دشمن انجام ندادیم. اگر آن روز برای معرفی حضرت هادی علیه السلام آستین بالا می‌زدیم و خارج از نگاههای حزبی و گروهی حرکتهای جانانه‌ای انجام می‌دایم الان شاهد چنین فجایعی نبودیم.
در همان زمان باید کاری انجام می‌گرفت که دشمن از چنین حرکتی پشیمان می‌گشت. در جبهه فرهنگی معرفی امام هادی علیه السلام حداقل کاری بود که می‌توانستیم انجام دهیم. اگر یادمان باشد ان روزها مثل الان مشکل مالی گریبان‌‌گیر کشور نبود. بودجه بود ولی عموما صرف همایشها و سمینارهایی می‌شد که نه در میان مردم جایی داشت و نه خروجی قانع کننده‌ای، اکثر همایشها بیشتر از انکه از امام هادی علیه السلام در آن گفته شود از مسئولین و مدعوین گفته می شد و تشکر می‌شد.
واقعا باید از خودمان بپرسم در مقابل توهین به امامان چقدر از خود غیرت به خرج دادیم، چقدر خروجی ملموس در این بین داشته‌ایم؟
حتی یک مستند ضعیف و درجه سه برای امام هادی علیه السلام و معرفی ایشان نساختیم. یک انیمیشن برای کودکانمان کار نکردیم. یک آهنگ و موسیقی ماندگار تهیه نکردیم. یک سریال معمولی هم در این میان نساختیم و….
حتی هیتی‌ها و مداح‌ها، مداحی‌های چندانی برای امام کار نکردند تا مردم در ذهنشان بماند.
اینها کمترین و ابتدایی‌ترین کارهایی است که به ذهن یک فعال فرهنگی و مدیر فرهنگی می‌‌رسد ولی ما چه کردیم!!!!
وقتی خوب می‌نگریم می بینیم که می‌توانستیم کارهای رسانه‌ای بهتری انجام دهیم . اما نکردیم، ان چه را باید و دشمن از همین ضعف محسوس ما محظوظ شد.
گله ای که هست نه فقط از مسولین، بلکه از بچه‌های هیئتی هم هست. این سوال را بصورت جدی باید از اهالی هیات هم پرسید که عاشقان اهل بیت واقعا برای امام هادی چه کردیم! نمی گویم دهه شهادت درست کنیم! که می توانستیم دهه میلاد درست کنیم و زمینه را برای معرفی آن امام آماده. نمی‌گویم حتما حسینیه بزینم ولی میتوانسیتم جای خالی همت و متاسفانه گاها غیرت برخی را ما پر کنیم. دیدیم که برای معرفی امام کسی جز خطاطی کاری نمی کند هزینه می‌کریدم و نقاشی و طراحی با مفهوم جهانی تولید شود. نذر می‌کریدم و کتابهای مفید درباره امام را برای جوانان و مردم وقف در گردش می‌کریدم. می گشتیم و هنرمندان را به تولید هنر تشویق می کردیم حال چه مادی چه معنوی…
ما هم مقصریم، همه ما، اگر امروز شاهین نجفی جرائت می‌کند حضرت عباس را مورد حمله قرار دهد. حقیقت این است که ما با تمام کم کاریهایمان بهانه دست آن ناپاک داده‌ایم. تازه اینها همه حرفهایی بود در جبهه فرهنگ ، که حرف در عرصه‌های دیگر بسیار است و غصه بسیارتر.
انتهای پیام / کد خبر11194
