صبح اردستان

به گزارش پایگاه خبری شهرستان اردستان “نگین کویر” به نقل از ندای اصفهان، عصر دیروز در مسجد الامام اصفهان واقع در خیابان بزرگمهر، جلسه هم عهدی و همدلی فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در استقبال از شهدای مظلوم غواص برگزار شد. جلسه با حضور دانش آموزان، دانشجویان و طلاب و به روایتگری محمد احمدیان بود.

سردار حاج محمد احمدیان خود از رزمندگان سابق گردان یونس و از شاهدان عینی عملیات کربلای ۴ است که امروز او را به عنوان یکی از راویان دلسوخته جنگ و از اعضای تفحص شهدا می شناسند. در ادامه روایت ایشان از حماسه آفرینی های رزمندگان این عملیات که کمتر گفته شده است را می شنویم. احمدیان معتقد است هنوز در حال و هوای شهر برای استقبال باشکوه از این شهدا چیزی نمایان نیست!

***

امروز مظلومیت شهدای غواص ما در این است که فقط برای شهادت با دست بسته آنها بر سر و سینه بزنیم و از نقش کلیدی آنها چیزی ندانیم. این مصیبت برای دل هایی است و برای آنهایی است که خبر از جنگ نداشتند و از حماسه های بچه های ما چیزی نمی دانند.

از عملیات کربلای ۴ فقط این گفته می شود که عملیات لو رفت و بچه ها مظلومانه شهید شدند اما از حماسه هایی که آفریدند و رشادت هایی که خلق کردند کسی چیزی نمی گوید. درحقیقت غواصان ما به اهداف خود در عملیات کربلای ۴ رسیدند و سپس شهید شدند. قرار بود خط شکنی کنند و این کار را کردند.

احمدیان با اشاره به اینکه در عملیات کربلای ۴ قرار بود سفره جنگ را جمع کنیم، گفت: قرار بود عقبه ۶۰۰۰۰ نفری نیروی آموزش دیده عراقی را که در کویت تمرین و آموزش دیده بود و قصد داشتند فاو را پس بگیرند قطع کنیم و نیز جبهه جدیدی در سمت بصره علیه عراق باز کنیم تا از این طریق برای همیشه سفره جنگ را جمع کنیم.

قصه غواصی ما از سال ۶۳ شروع شد؛ در عملیات بدر. عملیاتی که فرماندهان می گفتند دعا کنید پای شما به خشکی برسد، بقیه اش حل است و همه دیدند که غواصان چگونه دلیرانه خود را به خشکی رساندند.

والفجر ۸ که هنوز دنیا در عظمتش حرف می زند نبود جز به بچه های غواص که از آن اروند وحشی گذشتند و دنیا را به شگفتی واداشتند. و کربلای ۳ که اولین عملیات دریایی ما بود و بچه ها اسکله الامه و البکر را گرفتند.

سردار احمدیان به دلیری ها و حماسه های بچه های غواص اشاره کرد و گفت که همین عظمت ها بود که فرماندهان را واداشت تا مسئولیت برچیدن سفره جنگ را در عملیات کربلای ۴ برعهده فرزندان شما یعنی غواصان گردان یونس بگذارند.

این رزمنده دفاع مقدس در ادامه افزود: اما ورق برگشت ولی نه آنگونه که فقط بگوییم بچه های ما را اسیر کردند و با دست بسته همه را زنده بگور نمودند تا امروز ما روضه آنها را بخوانیم، نه خیر. کسانی که امروز به استقبالشان می رویم بعد از آن همه حماسه آفرینی در بدر و الفجر و کربلای ۳ گزینش شدند و آموزش ها دیدند. هر صبح و عصر در سرما به دل آب زدند و تمرین ها کردند. آنقدر که بعضی ها در این تمرین ها مریض شدند اما هیچ چیز مانع نشد که کوتاه بیایند. آنها گریه می کردند و می گفتند خدایا کمک کن که بتوانیم در عملیات شرکت کنیم. نه تمرین خسته شان می کرد نه مریضی بر زمین می نشاندشان و پس از این همه تازه نوبت مناجات و راز و نیاز شبانه بود و نمازی که شاهدی بود بر استواری و استقامت مردانی که در سرمای استخوان سوز خوزستان خود را برای جانفشانی آماده می کردند.

احمدیان تاکید کرد: اُف بر ما اگر اینها را نبینیم و فقط بر اینکه عزیزانمان را با دست بسته شهید کرده اند ناله سر دهیم.

وی خواستار نگاه و تحلیل تخصصی تر به جنگ و دفاع مقدس شد و گفت: نگاه به غواصان، نگاه به تخریب چی ها، نگاه به بیسیم چی ها، نگاه به امدادگران و… همه این نگاه ها باید عوض شود، بیایید از نقش آنها در جنگ و دفاع مقدس صحبت کنیم.

وی با اشاره به اینکه امروز شهدا در این برهه پیامبرگونه آمده اند، از پیام های شهدا گفت و گفت:

عرصه فرهنگی امروز خط شکن می خواهد؛ غواص خط شکن می خواهد: می دانید یعنی چه؟

– غواص ما پیش مرگ بود

– خط شکن بود

– می دانست جایی قرار است برود که دیگر بر نمی گردد

– می دانست جایی قرار است برود که هیچ جان پناهی ندارد

– اشنوگرش هم که برای نفس کشیدن داشت ممکن بود با وحشیگری اروند تنهایش بگذارد

– دو خطر او را تهدید می کرد: دشمن از روبرو و عقبه خودی که در تاریکی باید پس از خط شکنی به دشمن حمله می کرد و…

– و مهمتر از همه اینکه آنها رفتند و به هدفشان رسیدند و خط هایی که مشخص شده بود را شکستند.

حالا عرصه فرهنگی دریا دل خط شکن می خواهد، شهدای غواص شما آمده اند تا بگویند از شما انتظار دارند تا مثل جنگ در این عرصه نیز پیشتاز باشید.

این راوی دفاع مقدس در پایان خطاب به حاضرین جلسه گفت: اگرچه از دید غواصی، عملیات کربلای ۴ یک پیروزی بود آنهم پیروزی بزرگ (چراکه همه خط ها شکسته شد) اما غواصان فرهنگی حواستان باشد که یکبار دیگر دست هایمان را نبندد و زنده بگورمان نکنند.