صبح اردستان

به گزارش صبح اردستان– مریم عرب/برای کودکان نوشتن کاری است دشوار که هر کس نمی تواند پیروز میدان باشد و دشواری این کار از آن روست که برای کودک نوشتن و گفتن حال و هوایی کودکانه می طلبد و به گفته مولانا، چون که با کودک سر و کارت فتاد پس زبان کودکی باید گشاد.

اما بسیارند بزرگان توانمندی که سرشار از احساسات لطیف و شیرین کودکی اند و با صمیمیت در گفتار و از سر صفای دل برای آنها قلم زده اند که از جمله این بزرگان رشحات قلم کودک نواز استاد مهدی آذر یزدی است.

زمانی که آذریزدی قصه های خوب، برای بچه های خوب را نوشت؛ ادبیات کودک در ابتدای راه بود و بیشتر به ترجمه و نمونه برداری از آثار غربی تمایل داشت، اما آذریزدی نوشتن برای کودکان را با تکیه بر ادبیات کهن با نثری سالم و روان بنا نهاد و او به این باور رسیده بود که فرهنگ اسلامی و ایرانی و ادب فارسی سرمایه زایا و زیبای ملتی است که می تواند و می باید با افتخار و عزت و خلاقیت در جهان امروز زندگی کند  و تنها تعلق به گذشته ندارد و از همه نسل هاست.

استاد مهدی آذر یزدی از این رو ندای رسای بازگشت به خویشتن را در این عرصه سر داد و اقدامی متعهدانه که در نوع خود یک انقلاب فرهنگی بود در قلمرو ادبیات ایجاد کرد.

پرداختن به هویت ملی، اسلامی و ایرانی مقتضیاتی دارد که مهمترین آن علم و اطلاع از گذشته های اسطوره ای، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و آرمانی است که در دل متون و کتاب ها و سینه مردم صاحب نفس جای گرفته است و محتوای این گنجینه های نفیس باید به کودکان و نوجوانان به استمرار القا شود و انتقال یابد.

هنر بزرگ آذریزدی نزدیک کردن این مفاهیم به ذهن کودک با حفظ اصول و مبانی آن بود؛ چیزی که امروزه ادبیات تشنه کودک و نوجوان ما به آن سخت محتاج است و مسئولیتی که امروزه در قبال کودکانمان داریم تا زمینه رشد و اعتلای آنها را در عصر فناوری اطلاعات و التهاب اخبار فضای مجازی با تکیه بر ارزش ها و باورهای اصیل گذشتگانمان فراهم آوریم.

با این شرایطی که والدین تلاش می کنند بهترین امکانات را در اختیار فرزندانشان قرار دهند، جای خالی فعالیتهای ادبی و فرهنگی برای نسل آینده کشورمان احساس می شود و وقتی قرار است سرنوشت خودمان را به نسل بعد بسپاریم و آنها را آینده سازان کشور خطاب می کنیم، باید به صورت جدی برای فعالیت های فرهنگی و ادبی و هنری آنها برنامه ریزی کنیم و بدانیم داشتن نسلی که بتوان به آن تکیه، اعتماد و افتخار کرد در گرو ادبیاتی شایسته و فاخر است.