صبح اردستان

به گزارش پایگاه خبری  شهرستان اردستان نگین کویر، یک دختر  کنکوری سال اول از اردستان یادداشتی نوشته که در زیر برایتان قرار می دهیم

متن یادداشت

حرف های بسیاری برای گفتن دارم اما افسوس که هیچکس گوش شنیدن آن هارا ندارد؟؟؟؟!!!!!…..

چند وقتی است که تنهایی عجیبی را حس میکنم وآرام و قرار ندارم و مدام در فکر فرو میروم .مدت زمانی است که برای خدایم دلتنگی هایم را با سیاه کردن کاغذ برای او مرور میکنم چون من به این موضوع واقف هستم که تنها اوست که می تواند کمکم کند و افکار وخواسته هایم  راهر طور که باشد چه بنویسم وچه به زبان بیاورم میفهمد وآن ها را برآ ورده خواهد کرد.

شب هایی ایست که کابوس هایی وحشتناک مرا از خواب شیرین با ترس ونگرانی بیدار می کند ومن با فکر کردن به آن خواب های آشفته ونگران از دوباره خوابیدن خوف دارم….

در طول روز با وجود اینکه درس هایم را می خوانم وبا وجود اینکه دیگران به من امید میدهند اما باز هم نا امید ونگران هستم…

نمیدانم چرا؟

به نظر من کنکور همانند یک انسان غول پیکری می ماند که سرش ساخته شده از وزن های عروضی وتنش هم از فرمول های دشوار عربی وریاضی ودستهایش که بیداد میکند ساخته شده انداز لغات نا گوار زبان انگلیسی که اوقاتی را احساس میکنم که با آن دستها می خواهد گلوی مرا بفشارد ومن در خواب ابدی فرو بروم.

در کل کنکور برای من کابوس است یک کابوس بزرگ ……….

وامیدوارم که این کابوس هرچه زودتر تمام شود ومن به یک آرامشی وصف ناشدنی برسم.

به امید خدا ………وبه امید آن روزهای خوب…….!!!!!!

نویسنده:فائزه فرخی