صبح اردستان

حضرت امام خمینی (ره) در تاریخ ۲۲ دی ماه ۱۳۶۰ سخن رانی با محوریت «دعوت قرآن به وحدت بین مسلمین» و همچنین «مسئولیت خطیر روحانیون» ایراد فرمودند. در ادامه قسمت مربوط به مسئولیت خطیر روحانیون آورده می شود.

«اصلاح جامعه با اصلاح روحانیون و این روحانیون هستند که باید قدر این مسائل را بدانند. روحانى اگر درست شد همه چیز درست مى شود و اگر – خداى نخواسته – فاسد شد، فسد العالم. این مسئله ، واقعیتى است. من در جوانى در بعضى از بلاد گاهى در ایام تابستان مى رفتم و بعضى جاها را مى دیدم که مردم همه خوبند. شهر محلات را – محلاتى که نزدیک خمین است – مى دیدم که مردم چقدر متدین و خوبند. بعد وقتى که انسان متوجه مى شد مى دید که عالم آنجا مرد خوبى است. یکى – دو تا عالم خوب بودند، مردم به تبع آنها خوب مى شدند. هر جا عالم خوب باشد اصلاح مى کند مسائل را، البته عالم عاقل متدین. و اگر – خداى نخواسته – انحرافى در این قشر پیدا بشود، انحراف سرایت مى کند، مردم نظرشان به این جمعیت است، مى بینند چه مى کند. از این جهت، الان یک مسئولیت بزرگى به دوش همه ماها هست، همه ائمه جمعه ، همه ائمه جماعت و همه علماى بلاد، یعنى، خدا دیگر عذر را برداشته است. اگر ما در چند سال پیش از این عذر داشتیم که خوب با سرنیزه که ما نمى توانیم مقابله کنیم، یک کلمه بگوییم حبس است، اینها خوب، یک عذر بود. امروز دیگر تمام عذرها منقطع شده است، یعنى، خدا حجت را بر ماها تمام کرده است. نمى توانیم بگوییم که ما نکردیم چون نمى توانستیم. الان همه شما توانایى دارید که هر کدام در محیط خودتان، آن محیط را اصلاح کنید. به اصلاح خودتان، و با تفاهم با مردم و تفاهم با مسئولین امور مى توانید اصلاح کنید مسائل را. از این جهت ما همه مان موظف به این معنا هستیم که عملا وحدت را حفظ کنیم بین این محلهایى که هستیم، حالا هر کدام، شهریها در شهرها و دهاتیها در دهات و روستاییها در روستاها. اگر اینها همه با هم تفاهم کنند و تبلیغ بشود به اینکه ما همه باید با هم باشیم، ما همه باید با هم کار بکنیم – مثلا – مسائلى که هست حل مى شود و بحمداللّه مردم هم حاضرند. شما ملاحظه مى کنید که اگر پیشترها مى خواست یک کارى انجام بگیرد مردم مزاحم مى شدند خودشان، از باب اینکه مى دیدند حکومت، حکومت فاسد است. اگر آن هم مى خواست یک راهى درست بکند براى صلاح – فرض کنید – به خیال خودش، مردم هر مطلبى را که آنها طرح مى کردند به او بدبین بودند. اگر اینها مى گفتند بگویید لااله الااللّه، باز بدشان مى آمد، براى اینکه مى دیدند که لااله الااللّه از حلقوم کسى درمى آید که خودش معتقد نیست. امروز آنطور است که ملاحظه مى فرمایید، در همه سرتاسر کشور ما که همه مردم دنبال این هستند که این نهضت را پیش ببرند. اگر یک چند نفر یا یک عده اى پیدا بشود، خود این مردمند که دنبال هستند که این اختلاف را از بین ببرند. مسئولیت مشکل و خطیر ائمه جمعه و آن چیزى که از همه مهمتر است روحانیون است. اگر چنانچه روحانیون در هر محلى که هستند به وظایف روحانیت خودشان، معنویت خودشان، تبلیغات معنوى خودشان، عمل بکنند، مردم اصلاح مى شوند و مردم حاضرند الان براى پذیرفتن، همه مردم. بنابراین، هم اسلام همه مسائل را آورده است و هم شما مى توانید همه مسائل را پیاده کنید، اسلام همه اش را آورده است. اما یک وقت بود که نمى توانستید، قدرت بر این مطلب نداشتید. امروز قدرت دارید که مردم را اصلاح کنید و قدرت دارید که – خداى نخواسته – برخلافش باشید و هیچ عذرى هم ندارید. نه من عذر دارم نه شما نه سایرین، هیچ کدام عذر نداریم که بگوییم نشد، نمى شد، نمى توانستیم. هر کسى توانایى تبلیغ را دارد در هر جا و توانایى اینکه اگر در بین – مثلا فرض کنید – یک گروهى با گروه دیگرى اختلاف پیدا بشود این توانایى براى آقایان هست که آنها را آشتى بدهید، به حسب نوع اینطور است که ائمه جماعت و ائمه جمعه خصوصا در بین مردم، حالا این است که مردم دوست مى دارند و تبعیت مى کنند. و لهذا، ائمه جمعه الان تکلیفشان از ائمه جماعت بیشتر است، براى اینکه آنها یک مرکز حساسى را دارند و یک مطالب حساسى را ادا مى کنند، مردم هم حاضرند. از این جهت، ائمه جمعه الان تکلیفشان از سایرین بیشتر است که اگر – خداى نخواسته – یک وقت در گفتارشان، در کردارشان، یک خلافى واقع بشود این خلاف سرایت مى کند. مردم مى فهمند و شایع نمى کنند. و اگر چنانچه ائمه جمعه در همه کشور با وحدت کلمه مردم را دعوت کنند به صلاح، دعوت کنند به اسلام، این مردم که همه قبول دارند ائمه جمعه خودشان را مردم مى روند دنبال اینها و کارها را انجام مى دهند. هر وقت دعوت کنند به اینکه باید – مثلا فرض کنید – راجع به اقتصاد کمک کنید مى کنند، راجع به فرهنگ کمک کنید، مى کنند.»