صبح اردستان

نگین کویر – یادداشت/

سوم شعبان روز میلاد امام حسین (ع) روز پاسدار نام گذاری شده است.برای شناخت وجه تسمیه این نام گذاری ابتدا باید پاسدار را معنا کرده و ویژگی های پاسداری رابشناسیم.

پاسداری در وحله ی اول به معنای احساس مسئولیتی در قبال جامعه است که شاید بسیار آن را احساس نکنند،اما وجود چنین احساس مسئولیتی برای حیات جامعه امری لازم و ضروری است.احساس مسئولیتی که ایثار را به دنبال دارد و برای آرامش و ثبات جامعه لازم است.هر چند گاهی این ایثار در جامعه پنهان و مظلوم می ماند.

پاسدار همچون مقتدای خویش حسین(ع) بصیرتی دارد که حیات جامعه را رصد می کند،خطرات آن رامی شناسد و بنا به وظیفه ای که از جانب خدا احساس می کند برای نجات جامعه به مقابله با آن می رود حتی اگر نیاز به جانفشانی باشد.

پاسدار پیرو  حسین(ع) است که در بند  قومیت و مذهب و مکان گرفتار نمی شود و مانند مولایش هجرت و شهادت را برای اسلام عاشقانه می پذیرد.

پاسدار چون حسین (ع) به راه خویش ایمان دارد و امیدوار است روزی جامعه  به این آگاهی برسد که پاسداری یک نیاز  برای آرامش و رفاه جامعه  است و تک تک افراد جامعه باید پاسداری از جامعه را در خود احساس کنند.

و چه عجیب معانی پاسداری و حسین با یک دیگر اجین شده اند و می توان حسین را در پاسداری و پاسداری را در حسین معنی کرد.