نمایشگاهی از زواره و اردستان در تهران؛
اینجا دری نیمه باز مانده است
نمایشگاه عکس “آخرین در نیمه باز”مجموعه عکس نوستالژی از درب های قدیمی روستاهای شهرستان اردستان و بخش زواره است که به صورت نمادین تلخی مهاجرت از روستاها و خالی شدن آنها را با در های بسته شده و قفل زده به نمایش در می آورد.
به گزارش پایگاه خبری شهرستان اردستان “نگین کویر”، نمایشگاه عکس “آخرین در نیمه باز”مجموعه عکس نوستالژی از درب های قدیمی روستاهای شهرستان اردستان و بخش زواره است که به صورت نمادین تلخی مهاجرت از روستاها و خالی شدن آنها را با در های بسته شده و قفل زده به نمایش در می آورد.
این نمایشگاه شامل ۲۲ قاب از ۲۲ روستای شهرستان اردستان و بخش زواره است که در این سالها فراز و نشیب های زیادی داشته و دست خوش تغییرات خوب و بد بسیاری شده است.
مجموعه عکس این نمایشگاه که از زادگاه پدر و مادر هنرمند مینا قاسمی زواره انتخاب شده و ده مشتی از خروار در سطح کلان کشوری است که فقط دارای جغرافیای مشخص است و یاد آور روستاهایی است که روزگاری پر رونق داشتند و اکنون به دلیل مهاجرت صاحبان یا فوت پدران و مادران به اماکن خالی از سکنه تبدیل شده اند.
آنچه که مسلما است امروز در عصر روا رویی تمدن ها همه انسان ها در هر جای دنیا در پی پیشرفت معیشتی، اقتصادی، علی ، رفتاری و اجتماعی هستند وقتی روستاها توان برآورده سازی این خواسته ها را نداشته باشند مهاجرت صورت می گیرد تا افراد به آرمان شهر یا مددینه فاضله متصورشان نزدیک شوند.
همان طور که می دانیم مهاجرت برای شهر ها، روستاها، دولت و حتی خود مردم مشکلات فراوانی ایجاد می کند اما نمی توان فراموش کرد که بیشترین تعداد بزرگان ،علما، فضلا، دانشمندن، هنرمندان، فرهیختگان و تاثیرگذاران در سیر تاریخ کشور افرادی بودن که از روستاها برخواسته و مهاجرت دلیلی بر رشد و نمود آنها شده است.
این هنرمند و خبرنگار اهل زواره اردستان می گوید: مسئله ای که وی را به شخصه خرسند می کند این است که در یکی دو دهه گذشته شاهد مهاجرت معکوس به روستاها هستیم البته نه به دلیل عدم توانایی تطابق افراد با شهر یا شکست در هجرت بلکه افرادی که سالها تلاش کرده، به جایگاه دلخواه نزدیک شدند و برای حفظ اصالت و تعلق به زادگاهشان به صورت فصلی و سالی به روستاهای خود سر میزند و حتی به ساخت و ساز بناهایی جدید روی آورده اند.
آنچه نمایشگاه ” آخرین در نیمه باز” برای آن تلاش کرده یادآور شدن همین عدم فراموشی بخش بزرگی از سرزمین ماست به نام روستاها که به جرم ناتوانی در رسیدن به تجدید تنها و خالی مانده اند.
عکس های نمایشگاه همه شبیه هم هستند در یک زاویه ، یک قاب با رنگ سیاه و سفید و قفل های رنگی که نشان از بسته شدن سالها خاطره و روزگارانی پرهیاهو است.
این در ها شبیه هم هستند که ببنندگان باید متفاوت نگاه کنند تا به عمق حرف های پشت این در های بسته پی ببرند.
آخرین در نیمه باز ، آخرین عکس این مجموعه می باشد که پایان سخن این درها با بازدید کنندگان است.
بر این اساس، پژوهش و آماده سازی این نمایشگاه حدود پنج ماه به طول انجامید و در برگزاری این نمایشگاه حامد ریاحی، عباسعلی عامری ، حسین قاسمی و زهرا قاسمی مشارکت و نقش داشته اند.
این نمایشگاه همه روزه تا هجدهم آبان ماه در نگارخانه کلک خیال فرهنگسرای اخلاق تهران آماده بازدید علاقمندان است.
انتهای پیام / کد خبر13323